Welkom allemaal!
Jullie hebben het vast wel doorgehad dat we goed gebruik hebben gemaakt van ons lange weekend. In Lima stil zitten bevalt ons niet zo dus we hadden een ticket geboekt naar de Cordillera Blanca. Dit gebergte behoort tot een van de mooiste van de hele wereld, bekijk de foto's maar, best overtuigend denk ik zo.
Vrijdag 27/04
Pff wat een dag vandaag!
Vanochtend na een busreis van 8 uur kwamen we aan in Huaraz, op zo'n 3000 meter hoogte. Niet fantastisch geslapen en het was nog vroeg. We moesten opzoek naar een hotel. Helaas zat veel nog dicht dus hebben we snel het internet geraadpleegd. We vonden een hotel met 24 uurs receptie dus besloten het daar te proberen. Onderweg in een parkje even genoten van de ochtendzon en wat crackers als ontbijt.
Vlakbij het hotel sprak een man ons aan met de vraag of we opzoek waren naar hotel virgen del carmen, en ja dat waren we. Hij heeft ons de weg gewezen en een kamer aangeboden. De sfeer in het hotel was top, overal plantjes en leuke kleuren. Onze kamer, op de 2de verdieping is simpel en we moeten de douche delen met de hele verdieping. Al met al, een prima hotel voor 5 euro per nacht.
De man vertelde ons dat hij ook gids is en tours regelt. Wij waren natuurlijk wel geïnteresseerd. Dus binnen 10 minuten hadden we ons plan voor het hele weekend klaar staan. Inclusief vandaag.
We hadden een mooi prijsje afgesproken en we vroegen hoe het vandaag zou gaan. Zegt hij; ja binnen 7 minuten vertrekken we. WHAAT. Oké, haastig de hele tas uitpakken, omkleden, andere tas weer inpakken en weg wezen.
Aangezien de toeristen bus al vertrokken was moesten we met het lokale openbaar vervoer naar Carhuaz(?), een plaatsje iets verder op. Daar hebben we het stadje gemist maar we konden mooi aansluiten bij de rest van de toeristen.
We kwamen aan in Yungay, wat ooit een koloniale stad was. In 1970 heeft een gletsjer alles verwoest. Op een hoger punt met een Christus beeld stonden 92 inwoners die het overleefden. Waaronder vele kinderen. Deze kinderen hadden hun families verloren, en vele zijn geadopteerd door Europese gezinnen. Het plateau met het Christus beeld dient nu als een soort kerkhof en herdenkingsplek. Het was super interessant en bizar om te zien hoe de 'stad' er nu bij ligt. Alles is groen en er zijn een paar palmbomen die nog overeind staan na de lawine. Het was lastig om te zien dat het ooit een stad was. Er lagen vele rotsblokken en hier en daar reststukken van een voertuig of van de oude kerk.
Na Yungay gingen we door naar Llancunuca (?) In het National Park Huascaran. Daar was een prachtig meer waar we even rond konden lopen. Wat een uitzicht! En het water, zo mooi blauw. We konden nog snel een snack halen voor onderweg, aangezien we al weer terug moesten. De afstanden hier zijn groot, aangezien je in de bergen rijdt. We stopten bij een plek om te 'lunchen' tegen 16:30. Ik dacht een keer wat anders te proberen dan kip. Doe ik ook nooit weer. Heb geen hap door mijn keel gekregen, zo vies. We hadden ook al geen ontbijt gehad die ochtend dus ik voelde me vrij beroerd. In de bus nog wat kunnen bijslapen, waarna we een tussenstop hadden bij een pottenbakkerij. Het mannetje liet ons zien hoe ze daar werken en vervolgens gingen we weer door.
Nog wat snacks gegeten onderweg en terug in Huaraz gelijk in bed gedoken. Wat een lange dag zo! Een keer wat anders dan koningsdag in Nederland ;)
Beetje hoofdpijn door de hoogte maar hopelijk gaat dat zo weg en kan ik een beetje bijslapen.
Zaterdag 28/04
Yaay papa is vandaag jarig!
En wij gingen lekker naar 5000 meter. Eerst een simpel ontbijtje gehad bij het hotel en daarna in het regenachtige weer richting het zuiden.
Opweg naar de gletsjer (postaruri) kwamen we door het National park, met wat tussen stops. We hebben wat kleine meren kunnen zien en een hele bijzondere plant. Waar er gisteren alleen Peruaanse toeristen waren, was er vandaag een Deense jongen mee, Dan. We konden lekker met zijn 3en optrekken deze dag. De route was simpelweg geweldig. Het leek alsof we ons in lord of the rings bevindden. Aangekomen bij het beginpunt van de hike naar de gletsjer voelden we de koude wind en bevroren we bijna. Snel nog een muts en een paar handschoenen gekocht. Er was een optie om met een paard voor een deel naar boven te gaan. Dat leek ons wel een leuk idee. Morgen een zware tocht op de planning dus even de adem sparen ;) Het laatste stukje hebben we gelopen en wauw, zo vet om in de sneeuw op die hoogte te staan. Het uitzicht was geweldig maar ook de gletsjer was indrukwekkend. Er was ons verteld dat het ijs zo snel smelt dat deze gletsjer binnen 8 jaar helemaal verdwenen is.
Weer terug naar Huaraz! Gelukkig waren we vrij optijd terug en konden we even snel douchen voor we naar Chili Heaven gingen, een restaurant die we op internet hadden gevonden. Ze hebben daar Thais, Indiaans en Mexicaans eten dus we waren helemaal gelukkig. EINDELIJK fatsoenlijk groente eten. Ook hadden ze alles in vegetarische optie. Met een heerlijke, verse mango juice hebben we bijna drie kwartier moeten wachten wegens de drukte. Amelie, een studente die bij de YMCA stage loopt is dit weekend ook in Huaraz met een ander Frans meisje, Kelly. Ze vergezelden ons tijdens de heerlijke maaltijd. We waren erg moe dus gingen na de Thaise curry weer naar het hotel.
Morgen Laguna 69 op de planning, waar ik erg tegenop zie ivm de hoogte. Hopelijk kunnen we een beetje goed slapen en uitgerust beginnen!
Zondag 29/04
Jeetje zeg, ik heb in lange tijd niet zo slecht geslapen. Veel wakker gelegen, hoofdpijn, terugkerende kiespijn en buikpijn. Fantastisch om zo te moeten beginnen aan deze dag om 04:30. Maar we klagen niet, we gaan vandaag eindelijk naar Laguna 69, waar ik zo lang naar uitgekeken heb.
Het was vrij donker en koud. We moesten even wachten op de bus. Het duurde even voordat alle toeristen opgehaald waren maar toen waren we eindelijk onderweg. Dan, de jongen die we gisteren hadden ontmoet zou ook gaan vandaag maar hij zat niet in de bus. We baalden, aangezien het erg gezellig was gisteren!
Gelukkig werden we vergezeld door 2 Duitsers die wel van een praatje hielden. De reis ging snel en na een paar tabletten voelde ik me al een stuk beter. Onderweg stopten we voor ontbijt, en dat was een goed ontbijt. Verse sinaasappelsap, brood met avocado, tomaat en sla en een banaantje. Heerlijk! Het zonnetje scheen, dus dat beloofde veel goeds.
De gids gaf ons wat informatie over de hike die ons te wachten stond; we gaan 8 kilometer lopen naar het meer, 700 meter stijgen en uiteindelijk kom je rond de 4600 meter hoogte. Je hebt hier 3 uur voor, dan 1 uur rust en dan moet je weer dezelfde weg terug lopen. Als je niet voor 15:30 terug bent heb je een probleem. Juist. Zin in. We hadden nog een korte stop bij het meer die we vrijdag bezocht hadden en raad eens wie we daar tegen kwamen, jup, Dan. Hij ging met een andere bus mee vandaag. We kwamen hem uiteindelijk op de top weer tegen.
Het begin van de hike begon ik ontzettend enthousiast. Kon mijn mond niet houden en rende met de lange Duitsers mee. Toen we moesten stijgen had ik er toch wat moeite mee en besloot ik op mijn eigen tempo verder te gaan. Maar wat een fantastische omgeving. Het was helder, we hadden zon en ik kon zelfs de top van hoogste berg hier zien. Het pad werd wel vrij steil en ik had veel last van de hoogte. Ik had cocaleafs mee die tegen hoofdpijn moeten helpen. Ze smaken ontzettend bitter maar na een tijdje raakte ik eraan gewend. Het was ontzettend zwaar. Ik vroeg mezelf af of ik überhaupt de top kon halen. Na bijna 2 uur werd het pad wat vlakker, ik passeerde een ander meer; Laguna 68, en liep door een vallei. Een heerlijk moment om even niet die hoogte te voelen en ik kreeg veel nieuwe energie. Ontzettend geluk met het weer aangezien het nog steeds helder was en een beetje zon. Ik zag het laatste stuk, schrik, dat gaat steil omhoog. Maar ik kan dit! Ik had de groep waar ik bij liep achter me gelaten en ging omhoog. Veel cocaleafs en zweet (en foto's) verder kon ik de top zien. Het laatste stukje naar boven ging vrij gemakkelijk en vanaf het moment dat ik het blauwe meer zag liggen had ik helemaal nergens meer last van.
Wat een magische plek! Ik denk dat ik uiteindelijk nog ruim binnen de drie uur boven was. Ik vond Linda, die net 15 minuutjes eerder was. Ze was net in het meer geweest! Gisteren zei ze dat ze het niet zou doen dus super tof dat ze gewoon is gegaan. Binnen no time stond ik in mijn badpak, klaar om een duik te nemen. Er waren wel veel toeristen moet ik zeggen. Dat verpestte de sfeer een beetje. Er was nog zon dus ook ik dook ik het water. Met mijn domme kop opende ik mijn ogen onder water en verloor ik een lens...
Maar ik heb wel gedoken, hopsaaa. Maar een koude kop joh als je weer boven komt. Gelukkig kon ik na een tijdje mijn ademhaling onder controle krijgen en even een stukje zwemmen. Bizar moet ik wel zeggen, maar als je uit het water komt is het gewoon warm. Alhoewel mijn voeten pijn deden van alle stenen en de kou. Ik kon ondertussen wat kleren laten luchten en ik had nog een extra broek mee dus kon me weer in vrij frisse kleren hijsen.
Gelukkig hadden we ook lekker eten meegenomen voor dit plekje. In de zon konden we genieten van een zak Doritos, wat bosbessen, nootjes en chocolade. Een fantastische combinatie (not) maar Dikke prima voor ons, het is eten. We zijn een beetje te lang boven gebleven. Deels ook door het probleem dat we erg nodig naar de wc moesten en er geen wc was... Ik heb 1 ding te zeggen, ik heb nog nooit zo'n mooi uitzicht gehad met onze zelf bedachte natuur wc.
We moesten wel een beetje tempo maken om optijd terug te zijn. Nu konden we gezellig samen lopen en veel foto's maken. Toen we op het laatste vlakke stuk waren begon het een beetje te druppelen. We stapten flink door en waren precies om 15:30 terug. Perfecte timing zou ik zo zeggen. De regen zette niet echt door dus we hebben de poncho niet eens nodig gehad ;).
Terug in Huaraz zijn we maar direct naar het restaurant gegaan. Heerlijke fajitas gehad, en ze waren een stuk sneller dan gisteren.
Daarna naar het hotel en met een heel blij hoofd in bed gaan liggen.
Nog twee dagen te gaan maar deze trip kan niet meer stuk!!
Maandag 30/04
Om 8 uur weer op pad vanochtend. Ik heb eindelijk goed geslapen! Als een blok. Vandaag gaan we naar Laguna Parón, het grootste meer in Cordillera Blanca. Het is zo'n 3 uur rijden dus het wordt weer een lange dag. We hebben geen idee wat we daar kunnen doen maar we gaan het zien. We hebben net een tussenstop gehad in Caruaz, het plaatsje die we op de eerste dag gemist hadden. We hebben op een lokaal marktje snel wat fruit en brood gehaald voor onderweg, aangezien we pas laat terug komen. We zitten nu in de bus, het laatste stukje naar 4000 meter. Ik heb nog geen hoofdpijn en hoop dat het zo blijft. Ben gisteren begonnen met de hoogte pillen en heb het idee dat het een beetje werkt.
Ook is het nu nog lekker weer, een koud briesje maar in ieder geval zon. Hopelijk blijft het zo!
Waaaauww! Het is zo bizar hoe we elke dag weer verrast worden met fantastische panorama's en intens blauwe meren. Elke plek heeft zijn eigen karakter en is bijzonder. Aangekomen bij het meer Parón was ik een beetje duf van de busrit. We konden een wandeling maken naar 4200 meter, voor een gaaf uitzicht over het meer. Het pad ging over grote rotsblokken omhoog. Weer zwaar met de hoogte, maar er uitzicht was natuurlijk weer spectaculair. We besloten hier lekker te lunchen. We hadden niet voor niets fruit en ander lekkers mee naar boven gedragen. We hebben de hele middag op dit mooie punt gezeten, super relax. Er was nog een optie om te kayakken of bootje varen, maar in verhouden was het duur en kort. We hebben lekker de tijd genomen tot alle toeristen weg waren en we (bijna) alleen konden genieten. De terugweg ging vlot en we hebben weer een heerlijke maaltijd gehad!
De tassen hebben we weer ingepakt, aangezien morgen onze laatste dag is! Weer vroeg op om geld te halen en het hotel te betalen, dus ik ga lekker slapen!
Dinsdag 01/05
Oh wat een dag weer.
Laguna Churup stond op de planning. Edu (de regelaar van alle trips) had ons een briefje gegeven waarop stond dat we 7 uur klaar moesten staan. Wij moesten voor die tijd het hotel nog betalen, de tassen achter laten en ontbijten. Het ging weer top, om 07:15 vonden we het lang duren en stuurden we Edu maar een berichtje. En ja hoor, zegt hij dat we om 8 uur opgehaald worden. Zitten we dan, zonder onze tassen een uur bij de receptie te wachten. Top.
Om 08:15 (de Peruaanse 08:00) werden we opgehaald met een taxi. We reden een stukje, Edu stapte uit, gaf ons een picknick pakketje mee en we kregen plotseling een nieuwe gids. Juist. De nieuwe gids, een bijzonder mannetje moest nog even wat brood en een biertje voor onder weg hebben aangezien het een feestdag is vandaag (dag v.d. arbeid) (zouden we in NL ook aan moeten doen ;)) en hij wilde dit op de top vieren met ons. Koekoek.
Helaas had meneertje de gids geen tas mee en mocht ik zijn bier naar boven zeulen. En ik had het al weer zo zwaar. Wat een wandeling zeg. Nadat we met de taxi random ergens gedumpt werden moesten we bergopwaarts dwars door alles naar boven lopen. Wel weer prachtige omgeving trouwens (natuurlijk). Met een aantal stops tussen door kwamen we uiteindelijk bij een huisje aan. Daar kwam een ander pad ook langs dus we zagen de eerste toeristen deze dag. En ja hoor, na 1 woord was het al duidelijk dat het Nederlanders waren. De eerste die ik ontmoet!!!!! (Naast die ene keer met mijn ouders dan....) met een beetje geklets liepen we verder.
Zwaar zwaar en nog eens zwaar. We kwamen uit bij de voet van een waterval. Het meer moet niet ver zijn dacht ik. Toen vertelde de gids dat het nog een half uur was recht langs de waterval omhoog. Wat een grap dacht ik. Maar oh wat vet was dat stuk! We namen een iets andere route waardoor we letterlijk langs het water omhoog klommen. Wat ben ik blij dat ik klimles heb gehad op school. Kwam eindelijk van pas! Gladde, grote rotsen leidden ons naar boven. Ik kon niet meer stoppen met glunderen. Na in totaal 6 kilometer te hebben gewandeld, 500 meter in hoogte kwamen we aan bij Laguna Churup op 4450 meter.
Weer een fantastisch Lunchplekje. Helaas ging het zonnetje net achter de wolken, maar het werd er niet minder op. We hebben genoten van onze picknick met vers fruit (wat overigens loodzwaar was om mee te sjouwen). De terug weg liepen we iets anders. Eerst via de andere kant van de water val naar beneden, waar we af en toe abseiling skills moesten gebruiken. Oké nee dat klinkt te cool, maar we moesten ons wel goed vast houden aan de hulp touwen! De rotsen waren al zo glad van het water! Na uiteindelijk 2 keer op m'n gat te zijn gevallen, kwamen we weer bij het beginpunt aan. We besloten nog verder te lopen door boeren dorpjes ondanks de miezer regen. Uiteindelijk met 18 kilometer in de benen stapten we op een plaatselijk busje wat lekker het lokale gevoel gaf, met planten en huilende kinderen en al om ons heen. In het dorpje waar we moesten wachten hebben we twee straathondjes gevoerd met het overige van onze lunch terwijl een oude man aan het bedelen was voor geld.
Aangekomen in Huaraz nodigde de gids ons uit voor een biertje (ik mag die man wel). In het 'cafe' waren natuurlijk alleen maar lokale mensen die het wel interessant vonden dat er Europese gringas binnen kwamen lopen (totaal bezweet en stinkend). We bestelden een biertje, waren lekker aan de klets totdat meneer de gids even naar het toilet moest. Niet dat ik zo'n kenner ben, maar ik zag dat hij wat uit zijn jaszak pakte (het was wit) en vervolgens hoorde ik hem even flink snuiven in de wc. Niet even later moest hij weer. Verdacht snel terug dacht ik bij mezelf, het kan niet anders dan dat hij aan de cocaïne zit. Totaal verbijsterd zei ik het tegen Linda toen hij voor de derde keer weg was. We hebben ons bier in zijn glas gegoten en toen hij terug kwam verteld dat we wilden gaan. Huppakee biertje achterover, maar uiteindelijk heeft hij ons nog wel netjes bij het hotel afgezet.
Wat een dag! Haha.
Na een douche in het hotel hebben we met al onze spullen bij ons een laatste keer genoten in het goede restaurant, Chili heaven. Heerlijk sfeertje, goede muziek (Phil Collins, Supertramp etc. speciaal voor paps;)).
Nu wachten we op onze bus met een heel tevreden gevoel over deze vakantie die voorbij vloog! Jammer dat we morgen direct door naar werk moeten ;)
Bedankt voor het lezen! Hopelijk zijn jullie nog steeds zo enthousiast over mijn blog. Ik vind het in ieder geval nog top om te schrijven! Een nieuwe hobby erbij denk ik ;) Moet zeggen dat het ook gewoon heel leuk is om nog eens alle foto's te bekijken om ze hierop te zetten.
Zie nog meer mooie plaatjes in mijn fotoalbum!!
Reactie schrijven